Berichtje 5

Jongens, jongens ik zag dat het alweer meer dan 2 weken geleden is dat ik mijn laatste berichtje heb geplaats. Ik kan jullie dat natuurlijk niet aandoen. Samen met wat foto's op de andere site, die ik aan het einde van het berichtje nog even zal neerplanten, zal ik jullie weer een beetje up-to-date brengen van mijn exotische leven hier, in het nu voor de verandering eens blauwe Milaan. Ik zit iedereen in Nederland uit te lachen omdat het daar zoals gewoonlijk weer eens regent, maar de laatste tijd werd je hier ook niet echt gelukkig van het weer. Het was vet mistig en dan niet zoals in Nederland voor een uurtje en dat je de zon er nog doorheen ziet sijpelen. Nee echt dikke mist heb je hier en dan de hele dag. En aangezien ik op de 13e verdieping zit, zit ik er dus ook nogeens midden in.
Gelukkig heb ik altijd nog de Sale en de pizzapunten hier die mij hebben geholpen om mijn depressieve toestand op een draagbaar level te houden. Dit klinkt wel heel slecht. Ik moet zeggen dat ik eigenlijk helemaal geen heimwee heb. Teminste niet in de grote zin van "ik wil naar huis, want ik mis alles en iedereen". Ik mis vooral kleine dingen zoals in mijn pyjama met mijn haar recht overeind beneden komen op een zaterdag of zondagmiddag, nadat ik daarvoor een mooi avondje/ochtendje in de speakerbar heb beleefd. En dan het mooiste deel is dat als ik klaar ben met mijn ontbijt, ik mijn broertje Mart tegen kom die dan ook eindelijk heeft besloten om zijn bed uit te komen. Oo wat heeft mijn moeder het toch zwaar met 2 luie kinderen. Ik heb dit ook allemaal voor haar gedaan, zodat zij 8 maanden 1 irritatiepunt minder heeft :P. Wat, liever gezegd wie, ik ook mis zijn mijn vrienden! Dus vrienden: Ik hou van jullie <3.. voel je vooral aangesproken ;). Je hebt hier helemaal geen sociaal netwerk aan het begin, dus dat moet je helemaal weer opnieuw opbouwen. Gelukkig is mijn gastmoeder zeer goed in het koppelen van mij aan mensen die ik nog nooit in mijn leven heb gezien. Dat gaat als volgt: zij begint met een persoon van mijn leeftijd te praten en daarna staat ze op, zegt ze "I will leave you two alone, so you can chat" en loopt vervolgens weg ... "heeeee... my name is uuuuuh nadine". Gelukkig lul ik daarna altijd wel snel en (te) veel, dus het komt altijd wel goed. Ik moet eerlijk toegeven dat dit pas één keer is gebeurd, maar dat het wel goed aangeeft hoe zij is en hoe je hier dus met mensen in contact met komen (gewoon beginnen met onzin uitkramen ;) ). Het oostenrijkse meisje aan wie ik op die manier voor ben gesteld zie ik nog steeds alleen zij gaat helaas al over een maand weer terug naar huis. Verder zit een nederlands meisje dat ik al heb ontmoet in Nederland, via de Au Pair organisatie, hier ook, dus dat is super lachen. Je kunt je niet voorstellen hoe relaxt het is om Nederlands te praten.. het gaat zoooo makkelijk. Ik heb ook nog een duits meisje ontmoet via het oostenrijkse meisje en zij is ook lachen. Het nederlandse en het duitse meisje blijven hier nog tot de zomer, dus dat is wel mooi. Donderdag ga ik beginnen met mijn Italiaanse cursus, dus dan hoop ik ook nog wat leuke mensjes te ontmoeten. Ik hoop stiekem dat er een lekkere gast bij zit. Het is soms trouwens best vermoeiend om helemaal opnieuw te beginnen met vrienden maken. Op sommige momenten wil ik gewoon niks doen en niet bellen en gewoon in mijn bed liggen, muziekje luisteren, filmpje kijken, boek lezen.. maar daar word je op de lange termijn ook niet echt gelukkig van.

De afgelopen dagen en de komende week moest/moet ik mijn "grote" sociale kring helaas een beetje verwaarlozen aangezien de familie heeft besloten om mij te gaan over belasten. Ik heb 4 keer in de avond gebabysit (woensdag, vrijdag, zaterdag en zondag), dus ik kon niet echt uitgaan. Niet dat dat babysitten zo erg is, want ik zit gewoon in mijn kamer en kijk tv of zit een beetje achter mijn laptop. Het enige nadeel is, is dat ik de babyfoon moet gebruiken, omdat ik aan de andere kant van het huis zit. Niks mis met een babyfoon zou je denken, alleen dit ding is zo gevoelig dat hij zelfs aanspringt als er een ambulance aan de kant van de kinderen langskomt. Erg fijn als je in slaap probeert te komen. Vanochtend is Elisabeth vertrokken naar Parijs voor 3 dagen en aangezien de vader altijd werkt tot een uur of 9-10 betekend dat dus dat ik 3 kinderen alleen heb :). Gelukkig! slaapt Viktor s'middags en hoef ik de andere twee pas om 4 uur bij de bus op te halen. Helaas rijdt die bus gewoon verder met de kinderen ERIN als je niet op tijd bent. Daarna moet je dus zorgen dat je eerder bij de volgende stop bent dan de bus, zodat je ze daar op kan wachten. Inderdaad ik zorg dat ik 10 minuten te vroeg bij de bushalte sta... niks voor mij. Jullie horen nog hoe mijn survivaldagen zijn verlopen.
Dit aankomende weekend heb ik ook geen tijd om spannende dingen te doen aangezien ik (poor me) naar het frans sprekende gedeelte van italië ga met de familie (nee ze hebben daar niet ook een huisje, gewoon een vriendenbezoek). Het mag duidelijk zijn dat ik daar niet de bus ga nemen "C'est le bus(??) a.... ". Dit is gelukkig ook niet nodig aangezien het huis zo ongeveer naast de gondel staat. Idd ik ga daar skiën. Natuurlijk ga ik daar ook een beetje het dorp uitchecken, maar ik ben bang dat ik die al snel gezien heb. Oowww mensen, dit is het leven :D. Jaloers ???
Verder heb ik afgelopen week een bezoekje gebracht aan Brescia met de oostenrijkse Au pair. Het was heel leuk afgezien van de mist. De dagen daarop heb ik wat bezienswaardigheden bezocht: Duomo (eindelijk!), centraal station (groot), Pirellitoren (saai) en de begraafplaats Cimitero Monumentale (indrukwekkend, maar Overdreven). Ik vond ook dat ik in Italië in ieder geval koffie geprobeerd moest hebben, dus heb ik een espresso gedronken.. urrrrrlg gadver.. en daarna heb ik een mini-cappuccino geprobeerd (ik dacht ik neem een kleine), maar volgens mij was het gewoon espresso met melk.. naja in ieder geval niet te zuipen. Ik ga mezelf vanaf nu niet meer dwingen om koffie te drinken in dit koffieland. Ik hou het wel lekker bij thee. En ik ben afgelopen zondag naar het mooiste gedeelte van Milaan geweest, de Navigli wijk. In vergelijking met het centrum heb je hier meer het Italiaanse sfeertje: gekleurde huisjes met balkonnetjes en veel kleine cafeetjes en restaurantjes. Deze zijn allemaal gelegen langs een rivier. Er is daar elke laatste zondag van de maand een antiek markt en ik en mijn 3 mede-Au Pairs hebben daar een bezoekje aan gebracht. We hebben daarna ook besloten dat we hier zeker nog een keer s'avonds moeten terug komen, vanwege de uitgaansgelegenheden.

Ik moet gaan, want anders val ik hier boven op mijn laptop in slaap.

http://nadinesander.mijnalbums.nl

En ik heb het al een keer gezegd helemaal aan het begin, maar als je dus wilt weten wanneer ik wat schrijf en niet de hele tijd op mijn site wil kijken moet je je email even invullen bij: Blijf op de hoogte, email (aan de linkerkant van de website). Je krijgt dan een mailtje als ik weer een nieuw bericht heb geplaatst.

Ciao, xx