Kort.

Even een korte post hier, toch wel makkelijko om even wat schrijven, dus we houden het maar op de korte berichten.

Ik moet altijd op Viktor (1) passen op maandag en woensdag en als mama weg gaat, gaat hij altijd huilen, maar hij is makkelijk afgeleid dus meestal duurt dat maar 2seconde (als je teminste wat vind om af teleiden). Ik dacht.. ik zet hem gewoon op mijn schouders, want dat vinden alles kleine kinderen leuk.. en zo ook viktor. volgens mij kon ik wel een uur zo rondlopen en paardengeluiden maken en dan zou het hem nog niet vervelen. Alleen viktor kwijlt nogal.. dus op een gegeven moment deed ik mijn 10e rondje rond de tafel en voelde ik opeens een natte klodder op mijn hoofd vallen:.. kwijl. Dat was einde paardjerijden voor viktor.. ok nee grapje haha, geen kwijl op mijn hoofd, want zodra ik bedacht dat hij kwijlt als een mongool (want dat doet hij) haalde ik hem van mijn schouders en heb ik even mijn hadn over mijn haar gehaald. Ik ben trouwens wel een beetje gewend aan het kwijl hoor, alleen op mijn hoofd was net even iets te veel. Normaal hangt hij ook over me heen en dan kwijlt hij ook aan één stuk door. Aan het begin probeerde ik nog weg te duiken als ik een kwijlsliert aan zag komen, maar aangezien hij over me heen hangt neem ik hem ook mee en dan valt hij en gaat hij huilen enblabla.. Dus laten we die kwijlsiert maar gewoon komen en hij veegt hem toch zelf weer weg aangezien hij daarna meestal over me heen kruipt, dus ook over de kwijlsliert.

De 1e keer dat ik Milaan in ben gegaan met alleen mezelf en mijn number 1 op mijn prioritylijst van wat ik mee neem als ik milaan in ga: Gidsboek met een grote kaart. (degene die bedacht heeft dat je dat soort boekjes moet maken moet de nobelprijs krijgen Zonder dat boekje liep ik nu waarschijnlijk nog steeds door milaan met mijn 2 telefoons zonder beltegoed (waarvan 1 koelkast die ik van de familie mag lenen)) ben ik al twee keer aangevallen door vreemde mensen.. Eerst door een een zwerver/junky met kohlstrepen onder zijn ogen, die tegen me begon te brabbelen toen ik rustig aan het kijken was op mijn kaart waar ik was. Niet letterlijk aanviel.. maar hij begon tegen me te praten vanuit het niets over deutschland blabla en dat hij weg wilde naar het buitenland en dat hij het hier niet leuk vond (stille hint voor geld ?? ) en onderstussen was hij zenuwachtig van zijn ene voet naar zijn andere aan het hinken . Naja creep in ieder geval, ik had echt het gevoel dat hij iedereen moment naar mijn tas kon grijpen. maar ik ben lief gebleven en heb hem stille hints gegeven door op mijn kaart te blijven kijken.
Daarna toen ik terug ging naar huis kwam ik bij het beeld van leonardo da vinci en was er opeens een gast die mij ging volgen. Niet zo lang maar ik zag hem kijken en ik ging express stoppen en toen ging hij ook stoppen, ging ik lopen ging hij ook lopen, dus ik weer stoppen (had ik niet meoten doen) begint hij tegen me te praten over dat standbeeld (BOEIEND), vragen waar ik vandaag kwam en dan zeggen dat Nederland zo leuk is, de mensen zijn zo aardig open-minded, hij was daar ook geweest, hij is namelijk handenlezer (dat was het moment waarop ik dacht ik ga nu zeggen dat ik niet geinterresseerd ben). Mijn pogingen om de conversatie te beeindigen waren niet echt met resultaat.. je kunt beter zeggen dat ik niet eens kon zeggen dat ik weg wilde (ik heb haast was mijn voorbereide smoes, origineel I know :) ), want op elke moment dat ik iets wilde zeggen brulde hij erover heen.. :|. En toen kwam er een moment waarop hij vroeg of ik geinterreseerd was in de sterren enzo (dus ik dacht hij vraagt wat dus ik praat), ik had mijn antwoord dus al klaar (interresant om erover te lezen maar ik geloof er niet in.. laterr), maar ik had alleen nog maar de woorden "Nice to read about.."of hij begon over me heen te praten dat hij me niet ging lezen, want ik was psychologisch nog niet rijp blablabla (opeens werd het standbeeld van Leonardo da Vinci wel erg interresant). Uiteindelijk had hij volgens mij ookwel door dat ik weg wilde en maakte hij er een eind aan maar niet nadat hij gevraagd had of ik echt niet geinterreseerd was en hij even op mijn hand had gekeken en gezegd had dat hij "art" zag.... ^o)..PRRRRRRRRRRRRIMA als ik ergens niet goed in ben..

Verder irriteer ik me mateloos aan al die mannetjes op de grond met hun debiele spulletjes en aan die Africaanse mannen die je met geweld bandjes proberen om te doen waarvan ze zeggen dat ze gratis zijn maar als je ze aanneemt dan komen ze achter je aan en gaan ze om geld vragen.. Ook irritant is dat geen 1 italiaan bijna normaal italiaans praat. Gelukkig had ik toen ik hulpeloos bij het metrokaartjesapparaat stond en om hulp vroeg een italiaan zonder het overheersende accent waardoor je er niks meer van verstaat.. als er een vlag in de buurt was geweest had ik hem uitgehangen.

Mmm korte berichtjes..

Psje: gewoon met alle bagage keurig door de douane heen gekomen :)