1e Indruk

(dit schrijf ik mijn 2e dag en dit post ik waarschijnlijk een week later.. mm misschien is het toch beter als ik gewoon kleine berichtjes plaats, inplaats van een ellelang waarbij niemand zin heef om het te gaan lezen, teminste zo werkt het bij mij en aangezien ik me met dat soort dingen altijd wel een beetje gemiddelde Nederlander voel.... :P )

Het was echt allemaal overweldigend in het begin, nog steeds trouwens: nieuws huis, nieuw gezin, nieuwe stad, nieuw eten, nieuwe gewoontes en nieuwe talen. Ik denk dat vooral de nieuwe talen het "uitputtends zijn". De familie spreekt duits met elkaar, omdat dat de moedertaal is van de beide ouders en ik praat engels met het gezin ook met de kinderen, want die spreken gewoon engels. Alleen soms gooi ik het duits, engels en nederlands door elkaar. En straks natuurlijk nog mijn cursus italiaans : WAAR BEN IK AAN BEGONNEN. Ik heb wel een mooi voorbeeld van mijn spraakverwarring: we zaten laatst aan tafel en ik begon gewoon nederlands te praten tegen die vrouw en ze keek me aan alsof ik van mars kwam. Dus ik dacht waarom kijkt ze zo dom en toen bedacht ik me dat zij dus geen nederlands verstaat. Het gezin is wel heel aardig en met humor, dus dat werkt altijd bij mij. Verder is het uitzicht echt fantastich! Ik zit op de 13e verdieping in het randje van het centrum van Milaan (naast de metro, 3 haltes en ik sta voor de Duomo), waar ik trouwens op uitkijk vanuit de woonkamer, helaas niet vanuit mijn kamer wat ik dus eerst dacht, maar ik heb wel de zonsondergang aan mijn kant van het huis :). Helaas is er een grote weg langs ons huis met VEEL verkeer. Niet alleen het verkeer is trouwens druk, heel de stad is druk: veel mensen, veel auto's, veel winkels, veel huizen, veel lawaai.

Ohja de kinderen zijn 3 jongens (16 maanden, 3 en 5 jaar). Allemaal schattig en praterig en ze noemen me richting anderen: der Nadien "Wo ist der Nadien?"... naar mijn weten ben ik nog steeds vrouwelijk. Die van 16 maanden praat nog niet echt dus die doet daar niet aan mee, maar hij eet wel zelf (sinds kort), dus aan het eind van demaaltijd heeft hij de kleur van het eten dat hij die avond gegeten heeft. Hij heeft een bakje dat aan zijn slabber zit (de slabber heeft een soort kromming onderaan, zodat het eten daarin valt) en aan het eind van de maaltijd zit dit vol met eten en zodra hij dan zijn bord leeg heeft gaat hij 1 minuut later even in het bakje van de slabber kijken en kraait hij verrukt als er nog wat inzit, pakt dit dan met zijn mollige vingertjes eruit en propt het in zijn mond.

Ik had het in mijn vorige stukje erover dat ik vetjes had gekweekt .. nou volgens mij komen er komende maanden nog een paar bij. AL DIE IJSZAKEN EN BAKKERS !!! Ann-Jean en mijn moeder zouden het paradijs gevonden hebben. En naast die winkels die roepen naar je om binnen te komen en alles te proberen houdt mijn gastmoeder ook nog eens van bakken, heb ik nog een heleboel eten vanuit nederland en eten ze hier s'middags meer dan ik gewend ben. Ohja ik moet de "Ik sport niet"-factor niet vergeten. Dus tel dit allemaal bij elkaar op en het eindresultaat wordt : der tonnetje Nadien. Ok ik moet mezelf niet te erg afschilderen. Waarschijnlijk ga ik hier toch wel iets van sport doen ofso.. maar bij is het een beetje : eerst zien, dan geloven. Ik zeg namelijk wel meer dingen..

Vandaag was mijn verjaardag en het was echt vreselijk :P, met vreselijk kado's.. nee grapje haha. Het was echt leuk.. ik heb dit jaar eigenlijk gewoon 2 kee rmijn verjaardag gevierd: in nederland en in italie :). Als kado van de familie heb ik een skipas voor 2 weken gekregen, een zeepje, een gids over Milaan en ze heeft ook nog eens chocoladetaart en tiramisu gemaakt.. iemand moet het opeten..
Mijn familie in nederland heeft me ook nog gebeld s'ochtens om een liedje voor me te zingen; ik heb de telefoon even opzij gelegd en ben even gaan poepen anders waren mijn oorvliezen geknapt. Een maand geleden deed ik ook mee met zingen door de telefoon toen mijn vader weg was voor zijn werk en hij was jarig.. duidelijk dat ik dat nooit meer doe want je hoort zelf duidelijk niet wat die persoon aan de andere kant van de lijn hoort. Het is gewoon geen goede manier om je verjaardag in te gaan :P.

Ciao, laterzz Nadine